شب است و آسمان لبریز مهتاب

                                                       تمام شهر در گهواره ای خواب

گرفته کیسه ای برروی شانه

                                                        دوباره می برد خانه به خانه

 

دو دستش پر زعطر خوب یاسند

                                                       شب و مهتاب او را می شناسند

به چشمانش گل مهتاب پیداست

                                                       دل پهناورش مانند دریاست

علی در کوچه های شب روان است

                                                        در هر خانه ای یک قرص نان است