ديابت، بيماري شايع و ناتوان کننده اي است که با افزايش مزمن قند خون آشکار و درنهايت موجب آسيب ديدگي شديد چشمها، کليه ها و بيماريهاي قلبي و عروقي مي شود.

بيماري ديابت، انواع گوناگون دارد که شايع ترين آن نوع اول و دوم است، نوع اول اين بيماري بيشتر درقشر جوان بروز مي کند و موجب تلخ کامي مبتلايان مي شود.
مبتلايان به نوع اول ديابت بايد براي کنترل بيماري خود درکناررژيم غذايي و ورزش، روزانه يک يا چند نوبت نيز انسولين تزريق کنند.
ديابت نوع دوم نيز که با ورزش، رژيم غذايي صحيح، کم کردن وزن و استفاده از داروهاي خوراکي پايين آورنده ي قند خون کنترل مي شود، درمواردي نيز دريافت انسولين توسط بيمار را ضروري مي سازد.
دربيماري ديابت، بعلت تغييرات بوجود آمده درميزان هورمون انسولين و يا گيرنده هاي هورموني، قند قادر به ورود به سلول نمي شود و سلولهاي بدن درحالي که در دريايي از انرژي قرار دارند، از اين منبع محروم مي شوند.
پزشکان متخصص، کم کردن وزن، ورزش و رعايت برنامه غذايي مناسب را بهترين راه مقابله و کنترل اين بيماري مي دانند و معتقدند که شکست اغلب بيماران درکنترل مرض قند ناشي از پيروي از رژيم غذايي نادرست است.
به پيشنهاد آنان، بيماران ديابتي بهتر است از نان سبوس دار استفاده و براي جلوگيري از بالارفتن فشار خون از خوردن نان شور خوداري کنند.
کساني که مبتلا به ديابت هستند در صورتي که دچار عفونت يا بيماري شوند و يا اگر تحت استرس باشند ممکن است با وجود داشتن برنامه کنترل ديابت، قند خونشان افزايش يابد.
متخصصان به بيماران ديابتي توصيه مي کنند در صورت بروز سردرد، تاري ديد، احساس تشنگي شديد، تکرار ادرار، خشکي و خارش پوست، قند خون خود را چک و چنانچه ميزان قند خونشان بيش از مقدار قبلي کنترل باشد به پزشک مراجعه کنند